woensdag 17 september 2008

Goede vraag.

Simpel gezegd snap ik het ook niet helemaal, maar leuk is het wel. Want je loopt over straat en je ziet allemaal soorten verschillende mensen. De meesten willen hetzelfde maar zijn te druk bezig met zichzelf om elkaar te helpen. Ook omdat ze niet weten wat de ander precies nodig heeft. Iemand op straat is vast heel eenzaam en zou 't fijn vinden als ik "Hoi!'' tegen hem of haar zou zeggen, maar ja, weet ik veel? Communiceren, dat is vast de sleutel. Niet die van het huis, maar dan toch zeker van de fiets. Oh dat zou fijn zijn, een fietsend huis, dat je op het dak ging zitten en dan gewoon ''Lalala." en dan was je ergens anders! Wouw. Maar dan moet je wel een groot slot hebben, dat moet iemand nog maar even gaan uitvinden dan want anders werkt het nooit. Weet je trouwens van dinges? Die ehhh..? Oh nee joh, dat had ik al verteld. Laat maar. Maar ken je dan misschien wel dat gevoel wanneer je een supermarkt binnenloopt en dat je zoiets hebt van ''Hmm...wat moet ik hier eigenlijk?'', dat heb ik echt zo vaak. En niet zoals ooievaars over bomen vliegen, nee veel meer dan dat. Meer zoals melk bederft in de koelkast. Koud, met ijsklontjes. En dat je dan toch nog besluit om het op te drinken, want ja, de smaak is er nog steeds. En dan het liefst nog een chocoladecroissantje erbij, om het af te maken. Maar aan de andere kant, niets is ooit af. Deprimerende gedachte is dat toch? Dat eigenlijk niets compleet is. Je verft een muur zo mooi mogelijk, maar altijd is er wel nog een klein plekje wat je hebt overgeslagen. Flauw, dat is 't. Eigenlijk nog flauwer dan het feit dat ik geen zin heb om van deze onzin alinea's te maken. Haha.


Geen opmerkingen: