Het is moeilijk ergens te verblijven als je plaatsen kent die zich opdringen. En je aantrekken.
Ik zie de liefde wel. Zij begeeft zich enkel in andere cirkels, hogere sferen.
Verdoving, escapisme is het tegengif.
(...)
Intussen ontpop ik me, of tracht op z'n minst. Telkens duwt de wind me elders.
Zoals gezegd: gemak is slecht. Het is tamelijk, en dat wil ik niet.
Het draait om de balans. En juist die draaiing maakt het spannend.
Alle fragiliteit in één moment. Dat is de pracht.
Jouw pracht.
x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten