En Velvet omringt me nog steeds.
Thema: deel jezelf. Met het risico op polarisatie, het geeft niet.
Gewaagd, ontspoord. Precies wat ik wil.
En toch zie ik dubbel. Ben ik het ook? Ik heb geen idee.
Het doet me niets.
Het doet me alles.
De tijd schikt.
Trekt de situatie aan, duwt weer af.
Eigent zich het verleden toe.
De eerlijkheid is oneerlijk.
Van mij, voor jou.
Onthoudingsvermogen?
Ik realiseer me: het is makkelijk iets te accepteren
wat er niet is
moeilijker iets te negeren
dat er wel is.
(Mijn god, die grens is zo dun.)
Overweldigend. Zoveel emotie, van zo dichtbij.
(...)
Is het raar als ik zeg: dit was het mooiste dat ik ooit gezien heb?
x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten