woensdag 2 december 2009

Ik poog van harte.

En dan langzaam
worden personen figuren
die tot de verbeelding spreken
autonome entiteiten
met een eigen wijs/

Met de handen in mijn haar zou ik ze willen martelen, tot mijn lip bloedt en ik flauw val.
Eigenlijk alleen omdat ik zo ver verwijderd ben van waar ik wil zijn.
Mijn hart zwelt - zij laten haar krimpen.
Maar ooit, door mijn toedoen, hangen ze aan de wilgen.
Als ik mezelf beter kende liet ik me niet zo kennen.



Comfort
Comfort
Why do you run for it?
x


Geen opmerkingen: