Een trekvogel legde vroeg
in de morgen een gedicht op de stoep.
Niets werd vergeten.
Je had armpjes, beentjes
en een twinkeling in je oog
om het donker te doorbreken.
Wij hadden gelukkig
grote armen om je te omarmen,
grote benen om je mee te nemen.
Vol tederheid staan we nu stil
bij de vraag waarheen de vogel
die jou heeft gebracht verdween.
Poëzie is de hoeder van de maan.
Je rolde op een maandag de stad binnen
en alle Rotterdammers werden moeder.
Jana Beranová / 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten