Gedacht. (#137.)

"...Maar ik vind het sowieso moeilijker als er heel de tijd zo'n camera in m'n gezicht zit. Dan ben ik echt veel minder ontspannen weet je wel, dan praat het gewoon niet lekker. Sowieso snap ik eigenlijk niet waarom ze 't zo nodig moet filmen, ik bedoel, van mij hoeft dat helemaal niet hoor. Weet je wat ze trouwens nog meer zei? Dat ze het in Anton Corbijn-stijl wil filmen! Dat lukt d'r nooit, ze heeft dat ding net! Echt belachelijk gewoon."

"M'n vriendin Ellen heeft een beetje een aparte oom. Oom Theo heet 'ie. Hij is al jaren afgekeurd, maar toch werkt 'ie in het circus. Geen idee waarom, want die gast is echt te gestoord voor woorden..."

Altijd leuk, flarden van gesprekken die langs je heen vliegen.
Te snel om te vangen, te langzaam om te vergeten.
(Zelden boeiend, altijd interessant.)
Eigenlijk net zo fascinerend als mensen.
Want als ik íets raar vind is dat het wel.
Ze doen maar, zonder erbij na te denken.
Of door juist te veel na te denken.
Ze praten, en ze lopen, en ze maken.
Ze doen vanalles, zonder dat ik het zeg.
Allemaal verschillend. En allemaal hetzelfde.
Mensen met lelijke broeken. Met foute shirts. Rare brillen.
Met aparte humor. Een rare manier van lopen. Of een gekke stem.
Mensen met mooi haar. En mooie ogen. En mooie gedachten.
Oneindig interessant.
Zolang er mensen zijn zal ik me nooit vervelen.



You get sadder, the smarter you get.
And it's a bore.