Mijn hoofd is een leeg zwembad.Na de overstroming liep alles er uit.
De blaadjes bleven liggen.
En ik moet denken aan de rupjes, aan de hagelslag in de morgen.
Het marmer glimt in de zon.
Mijn mondhoeken gaan omhoog.
En toch blijft er altijd iemand liggen in de cirkel.
Waar geef ik om, waar geef ik aan.
Ik weet het niet meer.
Meestal kom ik pas thuis wanneer de vaatwasser al klaar is.
Heus niet zonder reden, dat is meer de aanleiding.
Een prachtige oorzaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten