Hier is iets wat me al langer bezig houdt. Iets waar eigenlijk zelden iemand het over heeft, terwijl het naar mijn idee heel belangrijk is. (Misschien is het taboe?) In mijn hoofd is het nu minder helder dan toen ik er vannacht aan dacht, maar ik zal mijn best doen het logisch op te schrijven. Sommigen zullen het ongetwijfeld begrijpen.
Het draait om het gebrek aan liefde en daardoor het onvermogen om lief te hebben. Dat klinkt misschien nogal dramatisch - en misschien is dat het ook wel, maar ik heb het idee dat het zo werkt. Zie het als een kan - wanneer deze niet eerst wordt gevuld, is het ook niet mogelijk er iets uit te schenken. Zodoende is het moeilijker andere glazen te vullen. Je kan er dus aan twijfelen of dit iemand dan daadwerkelijk te verwijten valt. Ter verduidelijking: ik doel op liefde in het algemeen, in haar breedste zin. Dit heeft dus ook te maken met het zijn op een plaats waarvan je houdt, tussen mensen die je mag - ongeacht wie. Onontkenbaar is deze hersenkronkel is dan ook deels ten gevolge van de winter - ik hou meer van de zon (en deze kou heeft nu lang genoeg geduurd). In ieder geval vind ik het raar dat ik nog nooit hierover iets heb gehoord. Misschien gaan veel mensen er vanuit dat iedereen vervuld is van liefde (zoals sommigen zich niet bekommeren om geld) - was het maar zo. Echter, naar mijn idee werken gemoedstoestanden in treden. (Vergeef me mijn constante gebruik van metaforen, mijn gedachten zijn altijd visueel.) Zoiets:
Gezondheid --> Verrijking
Voedsel --> Energie
Energie --> Verrijking
Verrijking = Liefde
(Genoeg of overvloed aan) Liefde --> In staat tot het (terug)geven van liefde
Dus wanneer je voorzien bent kun je voldaan worden en tenslotte volbracht. Tegelijkertijd werkt dit in een cirkel doordat liefde net zo belangrijk is als gezondheid en er altijd een wisselwerking gaande is. Als je verliefd ben blaak je namelijk van gezondheid, net zoals je ziek kan zijn van de liefde. Misschien is dit iets te abstract, maar naar mijn idee werkt het ongeveer zo. Daarom vraag ik me af of je het iemand kwalijk kan niemand wanneer deze de wereld niet genoeg liefheeft (aangezien de wereld hem of haar ook niet genoeg liefheeft) en waarom men überhaupt niet meer liefde uitwisselt, aangezien het dan een opwaartse spiraal wordt.
Is dit alles herkenbaar of is het wederom mijn poëtische ziel die opspeelt?
x
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
Ik heb een keer gelezen, weet op het moment niet waar, dat jij (of ik, of iemand anders) later zijn partner lief zal hebben op dezelfde manier zoals hij (of zij, of iemand anders) dat heeft gekregen van zijn (of haar, of iemand anders) of heeft gezien. Ik denk dat daar wel een kern van waarheid in zit. Liefde is ook iets dat je kunt leren eigenlijk.. Ik wordt somber van je theorie als je het ziet als een soort liefdesmachine, beetje liefde erin, beetje liefde eruit. Een beetje eigen initiatief lijkt me prima! Hulpmiddelen toegestaan! =o
Daarom, hiermee wil ik júist aanzetten tot meer eigen initiatief :) Anders is er natuurlijk ook geen wisselwerking - iets of iemand moet het op gang brengen. Haha welke hulpmiddelen had je in gedachten?
Maar een kan kan ook schenken als hij leeg is en niet gevuld wordt, how come?!
Ja oké, maar welk nut heeft dan? Enkel de intentie van het schenken blijft over - er komt niets van waarde uit. Maar misschien is dat gebaar al genoeg.
Er zit dan toch boemveel waarde in... maar het is voor de bijschenker dan niet genoeg om te schenken. ofzeau!
Het gaat Juist om de intentie, de intentie is die er toe doet. Een intentie is altijd puur. De daad zelf kan altijd verkeerd opgevat worden, zo subjectief is de wereld wel. Wat de 1 een daad van liefde vindt vindt een ander weer niet. Stel je helpt een oma'tje de straat over, dat is met een liefdevolle intentie. Maar die oma kan het opvatten als een aanval.
Het is de intentie die er toe doet. Met een goede intentie maak je geen fouten ^^
karma heuheuheu
Een reactie posten