de vonken spetteren
de saxen schetteren
de woorden tetteren
na in mijn oor
ik lach omdat ik verloor
proberend te dansen
slagend te sjansen
op naar het punt van geen gehoor
de pot verwijt me dat ik zwart zie
maar ik ben geen ketel jongens
leer dat nou eens
oh oh Claura
en je guitige oogjes
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ah hij is weer prachtig! Ik zat glimlachend te lezen.
Een reactie posten