En toen liep ik voorbij het stoplicht.
Mijn gedachten waren flarden. Als bladeren op de grond.
Ze splitsten zich in het maanlicht, zonken in de lucht.
Ik doolde, mijn richting was vergeten.
Niet wetende waar het heen ging. Niet bewust waar het toe zou leiden.
Overdag zocht ik naar de sterren, 's nachts wachtte ik op de zon.
Ik keek naar boven, naar de wolken in de wind, realiseerde me dat alles relatief was.
Voorbijgangers bleven in verbijstering toen de hemel naar beneden kwam.
Ik gaf er niet meer om.
Mijn gedachten waren flarden. Als bladeren op de grond.
Ze splitsten zich in het maanlicht, zonken in de lucht.
Ik doolde, mijn richting was vergeten.
Niet wetende waar het heen ging. Niet bewust waar het toe zou leiden.
Overdag zocht ik naar de sterren, 's nachts wachtte ik op de zon.
Ik keek naar boven, naar de wolken in de wind, realiseerde me dat alles relatief was.
Voorbijgangers bleven in verbijstering toen de hemel naar beneden kwam.
Ik gaf er niet meer om.
2 opmerkingen:
Een moment van ultrabewustzijn?
Jij hebt geen verdovende middelen nodig!
Een reactie posten