zondag 27 december 2009

200/9


9/ Horehound - The Dead Weather
“You know I love like a woman / but I cut like a buffalo.”
VUIGGGG. Hun optreden was de beste. 60 Feet Tall walst alles plat - daarbij horen
gewoon des cigarettes. Sowieso is alles gehuld in een zweem van rook, waarbij godin
Alison even vaak kruipt als je in je bek slaat. En natuurlijk altijd met zonnebril.
Volgende keer maak ik een spandoek en wikkel ik haar in.




8/ Patrick Watson (& The) - Wooden Arms
“After all the flames in the morning / the quiet ashes fell for hours and hours.”
Zo mooi, soothing. Ideaal als zweefvliegtuig naar dromenland. Zo herfstig - perfecte
albumhoes dus. Ook echt één geheel; als je Fireweed op zet, moet je afluisteren tot
het prachtige einde van Machinery of the Heavens. Mits je niet wordt afgeleid door
Klaas Vaak, of iemand anders.




7/ Get Color - HEALTH
“Does it matter what?/ She sees red at night /
Does it matter where? / No one knows if she markets herself for blood.”
Moerstaal, kankermoer, staalborstel, HEALTH. Dit komt zo hard. Het luistert
wonderwel in de metro - ondergronds tussen al dat uitschot, wanneer je hard gaat.
Lekker afzijdig uitleven en denken dat je beter bent. Omdat je luistert naar iets hards.
In de Melkweg was het helemaal hard. Capuchon op, schuimbekken en raggen maar.



6/ Bombay Bicycle Club - I Had The Blues But I Shook Them Loose
“Oh she can’t wait for what I can give / She knows what I am but she won’t believe me /
Is it all okay? / Will I come off the lightest?”
Hierdoor smelt ik. Al meerdere malen. Het is zijn stem, zo breekbaar & gevoelig. Het
begint als herfst, maar verandert langzaam in de zomer. Als ik het nu luister verlang
ik terug naar de zon en de rustige, afgezonderde dagen in de parken van Nijmegen.
Genieten van de details, zonder over te geven aan de eenzaamheid. Into The Wild.
Hiermee resoneert hun muziek. Ik grinnik erdoor en hou ervan.



5/ Tarot Sport - Fuck Buttons
“Wahhhhkgggggggdzzz.”
Transcendentaal als fuck en hemels wanneer aangeschoten. Springend op een bed,
met het licht uit de WC als disco. Dan komt het tot zijn recht. Phantom Limb laat me
stuiteren, bezorgt het idee dat ik oneindig ver kan kijken. Wat? Stilstaan wordt
onmogelijk, slapen wordt overbodig - dit is je droom.



4/ Arctic Monkeys - Humbug
“Until the bumps woke me up in your grip & the tide took me to your mouth /
And swept me back down to your palms /
It’s them that put me inside the reminder that yours is the only ocean.”
Meesterlijk. Steeds meer heersers. Al of niet met enige hulp van Joshua - de furie van
Pretty Visitors, het lome van Dance Little Liar & de pracht van The Jeweller’s Hands -
alles doen ze met verve. Alex’ teksten zijn nog altijd om van te zwijmelen, te veel
genialiteit in luttele zinnen. Daarbij is Humbug de perfecte titel voor dit kunstwerk.
Stijl.


3/ Them Crooked Vultures
“See I don’t need a reason baby / to put my arms around you.”
Als een gedrogeerde olifant baan ik me een weg. Het einde is onzichtbaar. Hoe wijd
is deze woestijn? Tussen de schaduwen vliegt een kasteel langs de maan.
Brokstokken vallen naast me in het zand. Visioenen als deze worden hierdoor veroorzaakt.
Zo majestueus, na het luisteren ben je zonder twijfel uitgewrongen.
Dat is precies hun doel, en uiteraard de uitdaging.



2/ Dananananaykroyd - Hey Everyone!
“I am in a state to ovulate / and yeah!”
Een constant salvo van uitroeptekens, alom gehuld in een roze waas. Hoe bont wil je
het hebben? Zij kunnen het maken. Want deze gasten eten speed als ontbijt, en
genieten er onderwijl van. Dat is ook de pracht; de overmatige euforie is deel van het
idee en wordt nooit overbodig. Daarvoor is het enthousiasme te charmant. Volgende
keer gaan we echt naar de travestietenbar en mag John mijn vest houden.
Dat verdienen ze wel.


1/ Merriweather Post Pavilion - Animal Collective
“I'm getting lost in your curls / I'm drawing pictures on your skin, so soft it twirls.”
Lagunes van liefde. In de zon, wadend door het gras. Hierbij krijg ik zulke mooie
herinneringen; ik word opnieuw verliefd door Bluish. En de fanfare, de fanfare van
vogels die opvliegen tijdens In The Flowers - zoiets onmenselijks, dat is de
gewaarwording van de natuur in ons. Luister en voel de afstand verdwijnen.
Je overgeven aan de elementen, gecreëerd door naasten is perfectie. Liefde.
En dat is dit.

4 opmerkingen:

Fat birds don't fly zei

Aardig lijstje. Dat hele recensie dingetje van je ademt wel ongelooflijk veel pretenties.

'Als een gedrogeerde olifant baan ik me een weg. Het einde is onzichtbaar. Hoe wijd
is deze woestijn? Tussen de schaduwen vliegt een kasteel langs de maan.
Brokstokken vallen naast me in het zand. Visioenen als deze worden hierdoor veroorzaakt.
Zo majestueus, na het luisteren ben je zonder twijfel uitgewrongen.
Dat is precies hun doel, en uiteraard de uitdaging.' Gaat werkelijk nergens over. Net als de bewering over wat wel en niet hun doel is. Naja goed have fun en alles, je doet het waarschijnlijk niet echt voor mij.

Thom v. Hoek zei

Natuurlijk, wat is het nut zonder pretentie? Het bevat pretentie om over te brengen dat er een doel is. Het wordt door jou enkel geïnterpreteerd als pretentie, terwijl dit juist de bedoeling is. Daarnaast is deze beschrijving slechts wat ik mij verbeeld als ik de muziek luister; ik beschrijf slechts mijn gedachten. Waarom moet het dan ergens over gaan? Sowieso schrijf ik voor mezelf, en allen die het kunnen waarderen. x

Fat birds don't fly zei

Nee, als iets overloopt van wat het wil zijn dan doet het on-authentiek aan. Hey, ik vind lijstjes leuk, jij maakt een lijstje, zet dit online, en geeft het daarna wat mij betreft dus bloot aan meningen. Ik vind het lijstje leuk, maar vind je 'beschrijving' gewoon ontzettend zelfbevlekkend en wannabe-poëtische (nog een hobby van me). Als je het slechts voor jezelf doet, zet het niet op het internet. Doe je het wel, dan moet je er tegen kunnen dat ik het niets vind en nog redelijk netjes probeerde te verwoorden waarom het wat mij betreft niet te lezen is. Ik was niet bezig een enorme lul te zijn, maar ach dat gaat soms vanzelf.

Fat birds don't fly zei

Daarnaast herken ik me in veel beschrijvingen niet. TCV ken ik binnenstebuiten naast al werk van homme en hoe hard ik ook me best doe, kastelen komen wat mij betreft er niet aan te pas. Ik vond de cd eerlijk gezegd wat veilig en te 'light', inconsistent ook.